Anders dan bij vergelijkbare burgerinitiatieven in het land, is dat gelijk voor het echie. Niks ‘ingroeihuur’ of andere vriendelijke arrangementen voor de opstartfase, maar gelijk elk kwartaal een dikke rekening voor een kostendekkende huur. Onze afspraak met de gemeente luidt, dat we binnen een jaar een businesscase leveren die voorziet in een sluitende exploitatieopzet over vier jaar. Eigenlijk is dat een onzinnige afspraak. Want we staan gewoon vanaf dag één aan de lat om ons huishoudboekje sluitend te krijgen. En dat lukt ook vanaf dag één.
Maar natuurlijk is het niet genoeg als we elke maand netjes onze rekeningen kunnen betalen. Het terrein moet gaan leven en we moeten geld gaan verdienen om te investeren in de verbetering en ontwikkeling van het terrein. Ook die vooruitzichten zijn goed, al gaan de dingen soms langzamer dan ons lief is. We hebben te maken met veel verschillende partijen: bedrijven, kunstenaars, de scoutingvereniging, organisatoren van evenementen. Die hebben allemaal hun eigen wensen, verwachtingen en mogelijkheden. Het is de kunst om elkaar te vinden op gemeenschappelijke uitgangspunten en gedeelde belangen. Dat kost tijd. GOUDasfalt moet groeien, maar gaat geheid bloeien. Net als onze mooie appelbomen dat over een paar weken weer zullen doen.