2 sculpturen : Gesture 1 en Gesture 2
De sculpturen Gesture (gebaar) 1 en 2 tonen verborgen elegantie. De rechthoekige staalplaat waar ze uit gemaakt zijn is nog eenvoudig herkenbaar. Met een enkele snede en buiging ontstaat er iets nieuws. De buiging spreekt als een gebaar tot de verbeelding. Als een ledemaat, vrijgekomen uit de staalplaat.
Het toont iets wat ervoor nog verborgen was. Toen de staalplaat nog rechthoekig was, was er nog niets definitief aan veranderd. Het is hetzelfde met GOUDasfalt. Ook daar kun je nog zien dat het eerst iets anders was. Een asfaltcentrale. Maar met een handtekening van een gepassioneerde groep vrijwilligers werd het een broedplaats voor creativiteit. Een gebaar van durf en van vooruitkijken. Kunnen zien wat iets kan worden als je het veranderd. Maar nog steeds kun je terug kijken, naar wat het was. Je kunt het staal in gedachten terugbuigen net zoals je in gedachte de lange arm bij GOUDasfalt weer kunt zien draaien.
Het is een herkenbaar vormenspel in het werk van Frank Penders. Vlakken die uit andere vlakken komen. Ranke randen van het staal. Het zijn vaak composities die 2 dimensionaal zijn ontstaan. Het komt voort uit zijn fotografie. De fotograaf beweegt door de 3-dimensionale wereld. Een stap opzij, naar voren, iets lager zitten, klik. De compositie is gevonden en vastgelegd. Van 3-dimensionaal naar 2-dimensionaal. Bij zijn sculpturen en objecten is het vaak andersom. Frank Penders begint 2-dimensionaal, met een schets. Het staal wordt vervormd en vlakken buigen de 3e dimensie in.
Daarnaast gebeurt er nog iets fascinerends. Het is de restruimte. In de fotografie ontstaat een compositie binnen de randen van een kader. Rondom het onderwerp in de foto is er meer of minder ruimte tot dat kader. Die ruimte is net zo definiërend voor de compositie als de compositie zelf. Restruimte. Binnen de sculpturen is er ook restruimte. Een vlak staal buigt weg uit een ander vlak staal en laat restruimte achter. De relatie tussen beide blijft zichtbaar. Dat kan evenwicht geven, of juist onbalans. De massa blijft in ieder geval hetzelfde.
Er kan veel over de sculpturen geschreven worden. De boog voelt architectonisch aan. Een poort. Maar de boog springt ook uit het raster. De staaf die de boog is, is een vierkant in doorsnede gebogen over een diagonaal, 45 graden vanuit de plaat. Maar 180 gebogen. En zodra de buiging de grond raakt staat deze met 90 graden, haaks op de plaat waar die uit komt. Het toont als een illusie. Een pad. Een transformatie. Een gebaar.
Frank heeft zijn werkplaats in de ‘Metaalloods’ achterop het terrein van GOUDasfalt.
Frank Penders – bouwkunde – metaalbewerken – fotografie
frankpenders.com
Over KOUDKUNST
Het gezamenlijke thema van KOUDKUNST is: hoe inspireren de industriële installaties en omgeving van GOUDasfalt tot een ander, groter werk? De kunstenaars verbeelden het thema in hun eigen artistieke handschrift en de resultaten zullen verrassend zijn. De kunstwerken gaan over de verbeelding van een transitie. Ieder mens, iedere plek, iedere organisatie moet en kan zich constant heruitvinden, veranderen en aanpassen aan een nieuwe situatie. Verandering hoort ook bij GOUDasfalt. Want welke Gouwenaar had tien jaar geleden gedacht dat een stinkende asfaltcentrale nu een creatieve broedplaats zou zijn?
De kunstenaars van deze openluchtexpositie zijn:
De kunstwerken blijven t/m april 2025 te bezichtigen.